YENİ BİR MERKEZ ANLAYIŞININ OLUŞMASI GEREK!

YENİ BİR MERKEZ ANLAYIŞININ OLUŞMASI GEREK!

İlterTURAN                                         siyaset penceresi

 

Cumhurbaşkanı seçimi nedeniyle yaşadığımız siyasi kilitlenmenin şimdi de seçim yoluyla aşılması denenecek. Evet, muhalefetin milletvekili genel seçimlerini cumhurbaşkanı seçiminin önüne alma çabaları sonuç verdi. Eğer bir kaza olmazsa (her zaman beklenmedik gelişmeler olabilir diye okuyunuz) 22 Temmuz Pazar günü seçim olacak. Hernekadar cumhurbaşkanı seçimi süreci teknik olarak sona ermemiş gözüküyorsa da, bu noktadan sonra parlamentoda 367 milletvekilinin toplanarak seçimden önce cumhurbaşkanını seçmesi beklenmiyor. Anlaşıldığı kadarıyla, erken seçim kararı alınmamış olsaydı dahi, Meclisin cumhurbaşkanı seçememesinin neticesinde seçimlerin fiilen erken yapılması gerekecekti.

 

         Seçimlerin nasıl bir sonuç getireceği bilinmemekle birlikte, en başarılı sonucu iktidar partisinin elde etmesi sürpriz olmayacaktır. Böyle bir sonucun cumhurbaşkanı seçimini yine iktidar partisinin inisyatifine bırakacağı aşikardır. Şimdiye kadar muhalefet partilerinin söylemi, “bizim de onaylayacağımız birisinin başkan olması gerekir, bize danışılmadı,” biçiminde idi. Muhtemelen bu tutum seçimden sonra da hiç olmazsa ana muhalefet partisi tarafından devam ettirilecektir. Ancak, olaya bir de ters tarafından bakmak gerek. İktidar partisi,  herhalde, ana muhalefet partisinin belirleyeceği bir adayı kabullenmek eğiliminde olmayacaktır. Dolayısıyla, ana muhalefetin (ya da seçim sonuçlarına bağlı olarak Meclis’teki muhalefet partilerinin) de iktidar partisinin kabul edebileceği bir aday üzerinde düşünmeleri gerekecektir. Diğer bir ifade ile, uzlaşı arayışının iktidar partisi tarafından başlatılması tabii olsa bile, uzlaşmaya varmak için tüm tarafların kendi istediklerinin bir kısmından feragat etmeleri gerekecektir. Eğer şu anda karşılaştığımız durumun bir benzeri ile karşılaşacak olursak, seçmen siyasi partilerimizin hepsine kızacaktır. Başka toplumların benzer tecrübeleri, bu gibi durumların tehlikeli olabileceğini hatırlatıyor. Mevcut düzenden bıkan insanlar, herşeyi değiştireceğini ve düzelteceğini söyleyen partilerin peşinden giderler. Populist demagojinin güne egemen olmasının otoriter bir yönetim için zemin hazırlaması işten bile değildir.

 

         Son cumhurbaşkanı seçiminde karşılaştığımız kilitlenme siyasi idi. Anayasa Mahkemesi’nin kararının hukuki bakımdan sağlamlığı uzmanlar


arasında tartışılmağa devam ediyor, siyasi kilitlenmeye bir çıkış yolu sağladığı ise kesin. Ancak, siyasi sorunlara çözüm bulmayı sık sık anayasa yargısına havale edersek, bu kurumun kutsallığını aşındırırız. Bu ise hukuk devleti olmayı özleyen Türkiye için bir felaket olur. Şimdi yine siyasi mi hukuki mi olduğu tartışmalı bir sorunlar dizisiyle karşılaşacağız. Tartışma başladı bile. İktidar partisi ve muhalefetin ANAP kolu, anayasasayı değiştirmek konusunda anlaşmışa benziyorlar. Sadece mevcut duruma tepki olan, iyi düşünüldüğünü sanmadığım, toplumda tartışılmasına zaten zaman olmayan değişiklikleri, şekil şartlarını yerine getirerek, parlamentodan geçirebilirler. Bu değişikliklerin hemen yürürlüğe girmesini de isteyeceklerdir. Cumhurbaşkanımızın bu süreci durdurması mümkündür ama sizi temin ederim, biz yeni bir hukuk tartışması içine yuvarlanacağız. Bunun hangi temele oturtulabileceğini Sayın Sabih Kanadoğlu açıklamış bulunuyor. Ümit edelim ki, bu tartışma yine Anayasa Mahkemesi’ne havale edilerek çözüme bağlanmak istenmesin.

 

         Cumhurbaşkanımızı seçemedik. Muhalefetimizin gayretleri ülkeyi bir erken seçime zorladı. Şimdi insanlarımız bir an önce seçim takviminin işlemeye başlamasını, adayların belirlenmesini, yarışmanın başlamasını istiyor.  Bu süreci geciktirecek, seçimlerin öngörülen tarihte yapılmasını engelleyecek girişimlerin hoş karşılanacağını düşünenler yanılacaklardır diye düşünürüm. Dolayısıyla seçim sürecini aksatacak yollardan kaçınmak iktidarı ve muhalefeti ile herkesin görevi. Pekiyi, seçim çözüm getirecek mi? Soruya bir başka soruyla cevap vermek gerek: Hangi soruna?  Sorun cumhurbaşkanı seçimi ise belki evet. Sorun anayasa değişikliği ihtiyacı ise belki ama zannetmem. Ancak, en temel soruna çözüm getirmeyeceğinden eminim. O sorun nedir diye soracak olursanız, kutuplaşmış bir siyasal yapımız var, Türk siyasetinde merkez yok diye yanıtlarım. Bu bir hukuk sorunu değil, hukuk sorununa dönüştürülmesi de olanaksız bir siyasi sorun. Çözümü siyasetimizin dönüşmesini, merkezi ve geniş kitlelerin benimsediği bir değerler bütünü üzerinde anlaşmaya varılmasını gerektiriyor ama siyasi kadrolarımız bir türlü bunu beceremiyorlar.  Sorunun etrafında dolaşıyorlar. Bunun bir faydası yok. Galiba siyasette yenileşmeyi savunan ekiplerin siyasete egemen olması, ortak değerler oluşturmak yerine kutuplaşmadan medet uman siyaset kadrolarının tasfiye edilmesi lazım. Mevcut partilerin lider oligarşisi buna elvermiyor. O zaman tek çözüm bu çizgiyi savunan yeni siyasal hareketlerin ortaya çıkması, seçmenin de bu yeni kuruluşlara itibar ederek, eskilere yolu göstermesi. Acaba siyasi kadroların bir türlü yapamadığını seçmenler zorlayabilirler mi? Emin değilim ama yine de ümit etmek istiyorum.

Sitemizde yayınlanan makale, yazı, döküman, dosyalar ve resimler izin alınmadan ve kaynak gösterilmeden kullanılamaz.
Copyright © 2014 Ruyiad Tüm Hakları Saklıdır.
Sitemap